نورولوژی: تشنج(2)

انتخاب دارو به نوع تشنج بستگی دارد. در تشنج تونیک-کلونیک ژنرالیزه والپروات انتخابی است، در تشنج فوکال کاربامازپین انتخابی است، در تشنج absence والپروات و اتوسوکسیماید انتخابی هستند و در تشنج میوکلونیک یا آتونیک یا تونیک والپروات انتخابی است. در تشنج mixed نیز والپروات انتخابی است.

فنی توئین: 300 تا 400 میلی گرم در روز. عوارض مهم: هیرسوتیسم، هیپرتروفی لثه و لنفادنوپاتی.

کاربامازپین: 400 تا 1600 میلی گرم در روز. عوارض مهم: سرکوبی BM و راش. در صورت PMN< 1500 کاربامازپین قطع می شود.

والپروات: 750 تا 2000 میلی گرم در روز. عوارض مهم: سمیت کبدی، ترومبوسیتوپنی، ادم محیطی، ریزش مو و چاقی. در صورت بی اشتهایی، زردی یا تهوع و استفراغ والپروات قطع می شود.

فنوباربیتال:60 تا 180 میلی گرم در روز. در بزرگسالان sedation و در اطفال ازدیاد فعالیت می دهد. انتخاب اول نیست.

لاموتریژین: 150 تا 500 میلی گرم در روز. راش جلدی حتی در حد سندرم استیونز-جانسون می دهد.

اتوسوکسیماید: سرکوبی BM مهمترین عارضه آن است.

توپیرامات: سنگ کلیه و گلوکوم مهمترین عوارض آن است.

ویگاباترین: سرگیجه حقیقی و اختلال میدان بینایی مهمترین عوارض آن است.

زمان قطع داروی ضد تشنج: حداقل برای دو سال تشنج نکند، یک نوع تشنج از قبل وجود داشته باشد، معاینه عصبی نرمال، هوش نرمال و EEG نرمال باشد.

سؤالات: لطفا جواب سؤالات را برای ما در بخش نظرات تا حداکثر 2 تیر ارسال نمایید.

1- مهمترین و شایعترین اندیکاسیون جراحی در کدام نوع تشنج است؟